Bramenstruik

Een tijdje geleden was er een kindje bij mijn zoon op school, dat mijn zoon wijs maakte dat hij poep is en lelijk is want ik ben bruin. En bruine mensen zijn poep. Ook moeten zoon en ik terug naar Afrika geschopt worden volgens het kind. Natuurlijk neem ik het kind niks persoonlijk kwalijk, zijn opvoeders des te meer.

Omdat mijn zoon erg verdrietig was want hij geloofde dat hij en ik lelijk zijn. En ook dat ik terug naar Afrika moet. Ik kom uit Sri Lanka, dus dat ik terug moet naar een continent waar ik niet vandaan kom berust sowieso op een misvatting. We kaartten dit aan bij school. School wil onze zoon vooral sterk maken want hij gaat dit nog vaker mee maken is de gedachte. En die gedachte is helaas realiteit. Maar is dit niet dé plaats bij uitstek om kinderen te leren dat dit soort praat niet getolereerd wordt? We leven helaas in een land waar we ons moeten invechten( niet mijn woorden maar die van onze mp) en onze mond maar verder dienen te houden. Gaaf land toch? Ja toch niet dan?!

Bovendien, school behoort een veilige plek te zijn voor kinderen. Voor alle kinderen dus. En dus is het een probleem als dit onbesproken blijft in een kleuterklas. We houden van een positieve aanpak, dus kochten we voor elk kindje colour me krijtjes. Krijtjes die ik als kind ook graag had willen hebben, namelijk in zo’n beetje elke huidskleur die er is. Het boek ‘brown girl magic’ viel ook in goede aarde bij mijn zoon.

Omdat het wel impact heeft op ons gezin, bespraken we dit met een therapeut. De impact van zo’n opmerking wordt onderschat, mijn zoon was er van overtuigd dat hij lelijk is en ik ook. Hij wilde niks meer met zo’n lelijkerd als ik te maken hebben en weigerde dus ook alles wat met mij te maken heeft.

De therapeut gaf te kennen dat we het ons zelf moeilijk maken door die krijtjes te willen uitdelen en zoonlief een boek voor te lezen over het onderwerp. We moesten maar een mooi aangelegd pad kiezen in plaats van een bramenstruik. Iets wat deze dame nooit echt zal begrijpen is dat racistische/discriminerende situaties niet iets is wat je opzoekt maar het overkomt je als persoon van kleur. En laat je elke keer weer opnieuw, een gevoel van onmacht achter. Vroeger zou ik heel hard aan het werk gaan om zo wit mogelijk te zijn. Die tijden zijn voorbij, ik stel een grens, mijn zoon hoeft niet zo behandeld te worden en zich zo te voelen omdat anderen niet slagen in hun opvoeding.

Wat zij denk ik niet begrijpt, is dat racisme/discriminatie een bramenstruik is die zelf aanbelt, naar binnenstormt en vervolgens met poep gaat gooien. En soms zien die bramenstruiken er uit als weelderige bloemenvelden maar vallen vies tegen als je ze leert kennen. Wat ze denk ook niet begrijpt is dat het altijd naar voelt als zo iets gebeurt en dat het mentaal vermoeiend is. Dit frustratie delen met mensen is geen gezeur, negativiteit of een bramenstruik. Het is essentieel (in ieder geval voor mij en mijn witte partner). Delen lucht op en biedt soms een ander perspectief

Als persoon van kleur heb ik mijn leven lang gekozen voor mooi aangelegde paden, maar dat leverde me frustratie die naar binnensloeg. En het valt me op dat als ik dit soort dingen deel mensen vaak voor me invullen dat ik ALTIJD boos ben. Dit is niet het geval, in tegendeel. Maar het gebeurt nu eenmaal steeds vaker dat mensen er extreem rechtse ideeën op na houden en dat ook uiten.

Bovendien is het te belangrijk om je stem te gebruiken als je gediscrimineerd wordt. En als het je kind gebeurt, doe je dat als ouder zijnde. En dat kan dus op een hele positieve manier, zoals een stukje voorlichting, aangepast op de belevingswereld van de kinderen.

Ik maak me zorgen over het huidige politieke klimaat waar in er ontzettend veel ruimte is voor racistisch gedachtegoed , xenofobie steeds meer steun krijgt en haat jegens godsdienst niet terug gefloten wordt door autoriteiten. En men onder het mom van ‘ vrijheid van meningsuiting’ juist álles straffeloos zegt. Terwijl het dikwijls racistisch/discriminerend is.

En je hoeft er geen moeite voor te doen om het op te zoeken. Het stroomt vanzelf je telefoon binnen, via de krant. Columns van Angela de Jong, Ephimenco,monologen/tweets van Baudet enco, Geert Wilders die weer eens een tirade geeft over moslims. Dit zijn de bramenstruiken die je zelf niet opzoekt maar gewoon binnenkomen.

En dan heb ik het nog niets eens over alle domme grappen,vragen en meningen die je moet aanhoren als gekleurd persoon. Mensen zijn er dol op om dat soort dingen ongevraagd met je te delen ‘ dat mag ik wel zeggen want ik heb achternichtjes in Mexico’. Men verwacht dan ook dat je dat aanhoort met een glimlach en vooral niet zegt dat je het niet wil horen. Want dan kies je ineens zelf voor een bramenstruik?

Ik blijf dit daarom ook delen als je me vraagt hoe het gaat en we hebben recent een vervelende ervaring gehad.

Omdat ik graag wil dat mijn zoons kleinkinderen opgroeien in een Nederland waar haat , achterdocht en vooroordelen niet regeren. Zodat ze geen poepgooiende bramenstruiken meer aantreffen voor hun deur.

◦